We Are in Trouble_Statement Ilona, Amber, Nynke, Kirsten

Wat wij hebben ervaren tijdens de voorstelling is een combinatie van verschillende
gevoelens en kunststijlen het was zowel overdonderend als ontroerend, indrukwekkend
als bewustmakend. Het publiek werd overdonderd door de plotselinge realisatie van het
onderwerp vluchtelingen en oorlog. Het was ontroerend door de intimiteit van de duetten
en solo’s. Met name het duet tussen een man en een vrouw, waarvan de vrouw levenloos
in de armen van de man ligt. Indrukwekkend door het talent van de dansers en de manier
waarop de makers je als publiek alle kanten op doen denken, wat het stuk meteen
bewustmakend maakt.
De dans begon heel beeldend, doormiddel van kleding op de vloer. Deze waren zorgvuldig
neergelegd, shirts bij broeken en rokken, jurken en kinderkleding apart. Doormiddel van
een ketting van kleding waren de dansers verbonden met elkaar. Later werden ze uit de
knoop gehaald.

Wat opviel in de voorstelling, was dat er geen sprake was van een spanningsboog. Wel
was er een constante intensiteit, de spanning was constant. De muziek die af en toe werd afgespeeld, was erg krachtig doormiddel van, onder andere, een strak ritme en een sterke lage brom (wij denken dat dit een synthesizer moet zijn geweest). Deze muziek gaf de dans extra kracht.
Ook was er sprake van stijlbreuk, het stuk ging over van dansen naar tekst. Doormiddel
van de woorden werd de voorstelling misschien te letterlijk. De dans bracht het onderwerp
van vluchtelingen al erg duidelijk over, en de woorden ontnamen de kracht van de
voorstelling.

De dans sprak tot de verbeelding wat zorgde voor zelf interpretatie. Na dit stukje tekst
theater was er weer sprake van een stijlbreuk. Er werd opeens gezongen vanuit de
dansers en het publiek begon ook mee te zingen. Dit was misschien wel het laatste wat wij
hadden verwacht in de voorstelling. Mijn (Roos) eerste reactie hierop was “Wat gebeurt
er? Moet ik dit kennen? Had ik me moeten voorbereiden?”. Dit was niet het geval, want er
zat een koor in het publiek.
Deze twee stijlbreuken passen wel in het thema van vluchtelingen en het de hele tijd op
reis zijn. Het publiek werd zo mee genomen op reis door verschillende kunststijlen, dans,
tekst theater en muziek.

Ilona (Theater)
Amber Ooms (Beeldend)
Nynke van Putten (Beeldend)
Kirsten de Jong (Beeldend)
Roos Verheijden (ODM)